Μια μελέτη αποκαλύπτει πώς οι εξελικτικές προσαρμογές της λεκάνης επέτρεψαν στον άνθρωπο να περπατήσει όρθιος. Η ανθρώπινη λεκάνη είναι μοναδική ανάμεσα στα σπονδυλωτά ζώα, καθώς είναι η μόνη που έχει εξελιχθεί για να υποστηρίζει τη δίποδη βάδιση. Αυτή η κρίσιμη εξέλιξη πραγματοποιήθηκε περίπου 5 εκατομμύρια χρόνια πριν, ωστόσο οι ακριβείς διαδικασίες που την οδήγησαν παραμένουν, σε μεγάλο βαθμό, αδιευκρίνιστες. Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο Nature αναλύει δύο εξελικτικές προσαρμογές της πυέλου, οι οποίες επιτρέπουν στον άνθρωπο να βαδίζει στα δύο πόδια.
Η μετάβαση στη δίποδη βάδιση αποτελεί σημαντική καμπή στην ανθρώπινη ιστορία, διότι απελευθέρωσε τα χέρια για άλλες λειτουργίες, όπως η χρήση εργαλείων και η δημιουργία τέχνης. Επιπλέον, η όρθια στάση επέτρεψε στους προγόνους μας να εποπτεύουν το περιβάλλον καλύτερα, ενώ μείωσε την επιφάνεια του σώματος που εκτίθεται στον ήλιο. «Η δίποδη βάδιση είναι μια μορφή μετακίνησης που μας επέτρεψε να διασχίζουμε μεγάλες περιοχές και τελικά τον πλανήτη», δηλώνει ο Τέρενς Καπελίνι, κύριος συγγραφέας της μελέτης.
Οι ερευνητές εξερεύνησαν τα ανατομικά και γενετικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης λεκάνης συγκρίνοντας έμβρυα ανθρώπων με εκείνα ποντικών και άλλων πρωτευόντων. Ανακάλυψαν σημαντικές διαφορές στα λαγόνια οστά, που αποτελούν το άνω τμήμα της λεκάνης. «Η πρώτη μεταβολή σχετίζεται με τον χόνδρο από τον οποίο σχηματίζονται τα λαγόνια οστά και τη διαδικασία που ακολουθούν μέχρι να μετατραπούν σε οστό», προσθέτει η ομάδα.
Μέχρι την έβδομη εβδομάδα μετά τη σύλληψη, οι επιφυσιακές πλάκες των λαγόνιων οστών έχουν σχήμα κατακόρυφης ράβδου. Στην ανθρώπινη περίπτωση, μετά την έβδομη εβδομάδα, η πλάκα αυτή περιστρέφεται κατά 90 μοίρες, δημιουργώντας το χαρακτηριστικό πλατύ και κοντό σχήμα της λεκάνης. Η δεύτερη προσαρμογή, που παρατηρείται 24 εβδομάδες μετά τη σύλληψη, αφορά τη μετατροπή του λαγόνιου χόνδρου σε οστό, διαδικασία που συμβαίνει νωρίτερα στους ανθρώπους απ’ ό,τι σε άλλα πρωτεύοντα.
Αυτές οι εξελικτικές αλλαγές οδήγησαν στη διαμόρφωση της λεκάνης με ιδανικό σχήμα για δίποδη βάδιση και επιτρέπουν επίσης τις φυσιολογικές διαδικασίες της γέννησης μωρών με μεγάλους εγκεφάλους. «Χωρίς αυτές τις προσαρμογές, η όρθια βάδιση δεν θα ήταν εφικτή και η αύξηση του εγκεφάλου θα ήταν δύσκολη», σημειώνει ο Καπελίνι.
Τέλος, οι ερευνητές αναγνώρισαν 300 γονίδια που φαίνεται να εμπλέκονται στις δύο αυτές εξελικτικές προσαρμογές της λεκάνης, ενώ τα απολιθώματα του Ardipithecus ramidus και του Australopithecus afarensis αποδεικνύουν τις πρώτες ενδείξεις αυτών των εξελίξεων στην ανθρώπινη γραμμή.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
