Οι θάνατοι και οι τραυματισμοί από νάρκες και από πυρομαχικά που δεν έχουν εκραγεί σημείωσαν υψηλό τετραετίας το 2024. Αυτό οφείλεται στις συγκρούσεις στη Συρία και στη Μιανμάρ, καθώς και στο ότι κάποιες ευρωπαϊκές χώρες σκοπεύουν να αποσυρθούν από τη συνθήκη που απαγορεύει τη χρήση τους, όπως προκύπτει από τη δημοσιοποίηση νέας έκθεσης.
Αναφορικά με τα περιστατικά, πάνω από 6.000 καταγράφηκαν τον περασμένο χρόνο, περιλαμβάνοντας 1.945 θανάτους και 4.325 τραυματισμούς, τον υψηλότερο ετήσιο αριθμό μετά το 2020, σύμφωνα με την έκθεση Landmine Monitor του 2025. Σχεδόν το 90% των θυμάτων ήταν άμαχοι, με περίπου τους μισούς να είναι γυναίκες και παιδιά.
Στην αύξηση συνέβαλαν κυρίως οι εκρήξεις ναρκών σε εμπόλεμες ζώνες στη Συρία και στη Μιανμάρ, χώρες που δεν έχουν υπογράψει τη συνθήκη. Στη Συρία, οι κάτοικοι που επιστρέφουν αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο από πυρομαχικά που δεν έχουν εκραγεί.
Η Μιανμάρ κατέγραψε τον υψηλότερο αριθμό με πάνω από 2.000 περιστατικά, λόγω της αυξημένης χρήσης ναρκών από το στρατό και μη κρατικές ένοπλες οργανώσεις.
Η συνθήκη, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1999, δεσμεύει 166 κράτη, το 85% του κόσμου, να μην χρησιμοποιούν, φυλάσσουν, παράγουν ή μεταφέρουν νάρκες κατά προσωπικού. Απαιτεί επίσης καθαρισμό ναρκοθετημένων περιοχών και βοήθεια στους θύματα.
Ωστόσο, αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Εσθονία, η Φινλανδία, η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία, σκοπεύουν να αποσυρθούν από τη Συνθήκη της Οττάβας, εν μέσω περικοπών δαπανών που εμποδίζουν τις προσπάθειες αποναρκοθέτησης.
Η Ουκρανία ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη Συνθήκη στις 29 Ιουνίου. Στρατιωτικοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι αυτό μπορεί να επιβραδύνει τη ρωσική προώθηση, την οποία το Κίεβο προσπαθεί να αναχαιτίσει εδώ και τρία χρόνια.
Οι ακτιβιστές καλούν για παγκόσμια απαγόρευση των ναρκών, που προκαλούν σοβαρούς τραυματισμούς και θανάτους σε αμάχους πολύ καιρό μετά τη λήξη των συγκρούσεων. Η έκθεση αναφέρει επίσης ενδείξεις για νέα χρήση ναρκών από την Ουκρανία και τις αιτιάσεις της Ταϊλάνδης σχετικά με την ανάπτυξη ναρκών από τις καμποτζιανές δυνάμεις.
Τέλος, η μείωση της χρηματοδότησης από δωρητές, συμπεριλαμβανομένων των Η.Π.Α., έχει οδηγήσει σε περιορισμό της υποστήριξης των επιζώντων και σε τερματισμό ανθρωπιστικών προγραμμάτων αποναρκοθέτησης.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
