Στο Σουόνσι, μια πόλη της Ουαλίας όπου η θάλασσα μοιάζει πάντα έτοιμη να αλλάξει διάθεση και ο καιρός δεν δίνει ποτέ υποσχέσεις, δυσκολεύεται κανείς να φανταστεί κάτι που να θυμίζει Ελλάδα. Κι όμως, πέντε Ελληνίδες κατάφεραν να ξαναγεννήσουν μια αίσθηση οικειότητας, δημιουργώντας μια κοινότητα ανθρώπων που αγαπούν τους ελληνικούς χορούς και βρήκαν τρόπο να «αναπνέουν» στον ρυθμό της παράδοσης. Πρόκειται για την ομάδα Greek Dances Cardiff.
Η ιστορία ξεκίνησε το 2020, όταν η Μαίρη Βουλγαρίδου, βρίσκοντας τον εαυτό της μόνιμα στο Σουόνσι, άρχισε να αναζητά τρόπους να (επανα)συνδεθεί με τους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Η επιμονή της να βρει μια διέξοδο χορού έγινε το πρώτο νήμα μιας ιστορίας που αγκαλιάζει σήμερα δεκάδες ανθρώπους.
Ήταν μια λιτή ανάρτηση στην ομάδα Greeks in Wales που έφερε τη μεγάλη αλλαγή: «Θέλετε να μαζευτούμε να χορέψουμε παραδοσιακά;». Η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή. «Μου έγραφαν: “Ναι, θέλουμε!”», θυμάται. Η πρώτη ανεπίσημη συνάντηση έγινε σε ελληνική βραδιά στο Porters στο Κάρντιφ, όπου συγκεντρώθηκαν περίπου 60 άτομα. «Έγινε χαμός! Μου έλεγαν όλοι: γιατί δεν το ξεκινάτε;»
Η ομάδα, που συναντιέται περίπου κάθε δύο μήνες, δεν διαθέτει χοροδιδασκάλους ή παραστάσεις. Μόνο η αγάπη για την πλούσια χορευτική παράδοση της Ελλάδας. «Καμία από εμάς δεν είναι δασκάλα. Απλώς το κάνουμε επειδή μας αρέσει», τονίζει η Μαίρη.
Οι συμμετοχές προέρχονται από διάφορες εθνικότητες, με τον κοινό να είναι πολυποίκιλο. «Το κοινό είναι πολυποίκιλο», αναφέρει η Εύη Τζίκα, επισημαίνοντας ότι υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι από την Κίνα που έχουν ακούσει για την ομάδα.
Μπορεί η Μαίρη και η Εύη να ζουν στο Σουόνσι, ωστόσο τα περισσότερα συναπαντήματα γίνονται στο Κάρντιφ, λόγω μεγαλύτερης ελληνικής κοινότητας. «Στο Κάρντιφ έχουμε περίπου 40 άτομα κάθε φορά», εξηγεί η Μαίρη.
Η σημαντικότητα των χορευτικών μαθημάτων δεν περιορίζεται σε ενήλικες. Οι γονείς αναγνωρίζουν την αξία της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής για τα παιδιά τους, δημιουργώντας μια πιο δεμένη κοινότητα.
Η παράδοση δεν είναι φολκλόρ. Η Μαίρη τονίζει τη σημασία του χορού στην επαφή με τη κουλτούρα και την ταυτότητα. «Ο χορός με φέρνει σε επαφή με το ποια είμαι», προσθέτει η Εύη.
Στο Σουόνσι, η ομάδα συνεχίζει να ενώνει τις δυνάμεις της, σχηματίζοντας μια μικρή Ελλάδα κάθε φορά που χορεύουν. Αυτή είναι η ιστορία της Greek Dances Cardiff: μια ιστορία επανασύνδεσης, συλλογικότητας και πολιτισμικής επιμονής.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
