Πλημμύρες στο λεκανοπέδιο της Καλλονής, όπως και σήμερα, τον Ιανουάριο και το Μάρτιο του 1931. Οι ίδιες μεγάλες πλημμύρες με σήμερα άφησαν και τότε πίσω τους ανείπωτες καταστροφές και πλήρη απόγνωση για τους κατοίκους. Άνθρωποι που είδαν τις περιουσίες και τις καλλιέργειές τους να καταστρέφονται από τα ορμητικά νερά των χειμάρρων και του ποταμού Τσικνιά. Η μόνη διαφυγή ήταν προς τα γύρω υψώματα των Δαφίων, ενώ η προσπάθεια διαφυγής προς τη θάλασσα ήταν αδύνατη λόγω των πλημμυρισμένων δρόμων.
Η κατάσταση ήταν τραγική το 1931. Τα νερά κατέκλυσαν τα σπίτια, τα υπόγεια και τις αποθήκες, παρασύροντας λάδια, κάρβουνα, καφέδες, ζάχαρη, κρασιά και την περιουσία πολλών κατοίκων. Στην Καλλονή, μόνο, καταστράφηκαν επτά σπίτια, ενώ οι γύρω περιοχές, Τζουμαϊλή (Αρίσβη), Κεράμι, Αργιανά, Παπιανά, Σκάλα Καλλονής και Σουμούρια, υπέστησαν επίσης σοβαρές ζημιές. Οι φτωχοί πρόσφυγες των Σουμουριών κινδύνευσαν να πνιγούν μέσα στα σπίτια τους, από τα οποία τους έβγαζαν με δεμένα σχοινιά.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στην ανθρώπινη αλληλεγγύη και αυτοθυσία εκείνων των ημερών: Ο Μητροπολίτης Καλλονής Διονύσιος μερίμνησε για τη διανομή τροφίμων και την παροχή ιατρικής βοήθειας. Η καταστροφή της γέφυρας του Τσικνιά, η οποία είχε κατασκευαστεί επί Τουρκοκρατίας και είχε υποστεί φθορές, επιδείνωσε την κατάσταση.
Οι προξενηθείσες ζημιές στις καλλιέργειες, τα σπίτια και τις αποθήκες υπολογίζονταν σε περίπου πέντε εκατομμύρια δραχμές, ένα τεράστιο ποσό για την εποχή. Σχεδόν ένα αιώνα μετά, η σημερινή πλημμύρα δείχνει ότι τα πλημμυρικά προβλήματα συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την περιοχή, υπενθυμίζοντας ότι «η θέσις όχι μόνον των κατοίκων της Καλλονής αλλά και όλων των χωριών… εξακολουθεί να είναι τραγικώς απελπιστική.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
