Το ελληνικό οικοσύστημα καινοτομίας αξίζει σήμερα πάνω από 12 δισ. ευρώ, αλλά αυτό δεν αρκεί εάν συνεχίσουμε να συγκρινόμαστε με το χθες. Η ουσία, λέει, βρίσκεται στο με ποιους συγκρινόμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε. Αν στόχος είναι η διεθνής σκηνή, τότε η Ελλάδα πρέπει να σταθεί ισάξια δίπλα σε χώρες όπως η Γαλλία, το Ισραήλ και η Ολλανδία, όχι μόνο με αριθμούς, αλλά με στρατηγική, υποδομή, κουλτούρα και εξωστρέφεια.
Ο κ. Μακρομάλλης θέτει και δύο κρίσιμα ερωτήματα: Τι μας λείπει; Τι πρέπει να αλλάξει; Η καινοτομία δεν είναι υπόθεση λίγων αλλά ευθύνη όλων. Η εξωστρέφεια των ΜμΕ δεν είναι απλώς ευκαιρία, αλλά μονόδρομος για την ανθεκτικότητα και την ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Παρά την ωρίμανση του οικοσυστήματος, ο κ. Μακρομάλλης εντοπίζει έναν δομικό περιορισμό: τον κατακερματισμό. Όπως εξηγεί, υπάρχουν φορείς που εκπροσωπούν δεκάδες επιχειρήσεις, πολλοί εκ των οποίων έχουν κοινά μέλη. Το ερώτημα που θέτει είναι απλό: γιατί να μην ενωθούν; Η διάσπαση σπαταλά δυνάμεις και περιορίζει τον πραγματικό αντίκτυπο.
Ο ίδιος βλέπει την εξωστρέφεια σε δύο επίπεδα: εσωτερική και διεθνή. Στο πρώτο περιλαμβάνονται η ενδοχώρα, η διασύνδεση, η συνεργασία. Στο δεύτερο, η είσοδος σε αγορές του εξωτερικού. Και στις δύο περιπτώσεις, κλειδί είναι η στρατηγική: η επιλογή κατάλληλων αγορών, η κατανόηση της κουλτούρας, του εισοδήματος και των καταναλωτικών μοτίβων, αλλά και η αναζήτηση συνεργασιών. «Το να έχεις καλό προϊόν δεν αρκεί», σημειώνει.
Αν και υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία, η πρόσβαση σε αυτά παραμένει άνιση. Οι μεγάλες εταιρείες έχουν σχέσεις, πόρους και ειδικούς για να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες. Αντίθετα, μια μικρή επιχείρηση με 2-3 άτομα δεν μπορεί να “χτυπήσει” τις ίδιες πόρτες. Το ερώτημα που θέτει ο κ. Μακρομάλλης είναι σαφές: ποιοι είναι πιο εύκολο να χρηματοδοτηθούν; Εκείνοι που είναι ήδη επιτυχημένοι ή όσοι έχουν νέες ιδέες και ταχύτητα; Συνήθως ισχύει το πρώτο, ωστόσο η μεγαλύτερη ανάγκη εντοπίζεται συχνά στους δεύτερους.
Στο ίδιο πνεύμα, ο κ. Μακρομάλλης δηλώνει ότι ενώ υπάρχουν αρκετά venture capitals στην Ελλάδα, οι περισσότεροι επενδύουν σε ώριμες επιχειρήσεις με πελάτες και traction. Αυτό, όμως, αφήνει εκτός το πιο εύφλεκτο κομμάτι: τα νέα μυαλά. Αν δεν επενδύσουμε στο prototype, δεν θα υπάρξει επόμενη γενιά καινοτομίας, τονίζει. Και προσθέτει πως χρειάζονται περισσότερα early-stage funds, μικρότερα εισιτήρια και μεγαλύτερη ανοχή στο ρίσκο.
Η λύση, λέει, δεν είναι να συνεχίσουμε ως 10 ανταγωνιστικά οικοσυστήματα, αλλά να δώσουμε ενιαία φωνή στην ελληνική καινοτομία. Χρειάζεται ένα εθνικό, εξωστρεφές, τολμηρό αφήγημα. Άλλωστε, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: οι ΜμΕ αποτελούν το 81,8% της απασχόλησης και το 61,6% της προστιθέμενης αξίας – αλλά λιγότερο από το 10% δραστηριοποιείται διεθνώς. Για να αναπτυχθούν και να επιβιώσουν, πρέπει να κοιτάξουν προς τα έξω.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
