Αναλύοντας την επίδραση του Φουκουγιάμα στην Ουκρανία και τη σύγκρουση που διαμορφώνει τη σύγχρονη πραγματικότητα. Τη στιγμή που η Ουκρανία γεννιόταν, ως συνέπεια της διάλυσης της ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Φράνσις Φουκουγιάμα προέβλεπε ότι το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο θα εξουδετέρωνε κάθε αντίσταση, περιορίζοντας δραστικά τους πολέμους. Ωστόσο, η κατάσταση στην Ουκρανία σήμερα αναδεικνύει ερωτήματα σχετικά με την εγκυρότητα αυτής της πρόβλεψης. Ο Ουκρανός ιστορικός Μικαϊλο Ντιμπινιάνσκι υποστηρίζει ότι από την αρχή, ο στρατός της Ουκρανίας παρουσίαζε τα χαρακτηριστικά ενός στρατού που προοριζόταν να μην εμπλακεί σε πραγματικές πολεμικές συγκρούσεις.
Ο Ντιμπινιάνσκι αναλύει ότι το προαναγγελθέν τέλος της ιστορίας σήμαινε πως οι στρατοί σε έναν μονοπολικό κόσμο του Φουκουγιάμα δεν είχαν ρόλο. Κατά συνέπεια, οι πλούσιες δυτικές χώρες με ανακούφιση περιόριζαν τις αμυντικές δαπάνες, πείθοντας τον κόσμο ότι η διεθνής κοινότητα θα μπορούσε να σταματήσει οποιαδήποτε ένοπλη σύγκρουση. Η ιδέα του να χρειάζεται στρατηγική αεροπορία φάνταζε απαρχαιωμένη και ελάχιστοι διέκριναν την ανάγκη για στρατιωτική θητεία.
Μετά το 2014, όμως, το Κίεβο προσπάθησε να επαναφέρει στο προσκήνιο τη σημασία της στρατιωτικής θητείας, καθιστώντας την ανάγκη υπεράσπισης της Πατρίδας κεντρικό θέμα. Ο Ντιμπινιάνσκι παρατηρεί ότι στο ίδιο πλαίσιο του Φουκουγιάμα επεκτάθηκε και το ΝΑΤΟ, που προσελκύονταν όχι για να πολεμήσει αλλά για να διασφαλίσει την ασφάλεια των χωρών που συμμετείχαν, εξασφαλίζοντας την ειρηνική τους συνύπαρξη υπό την προστασία των ΗΠΑ. Η έλλειψη λήψης σοβαρά της απειλής από το Κρεμλίνο, σύμφωνα με τον ιστορικό, αποδείχθηκε καθοριστική στην αποτυχία κατανόησης της πραγματικότητας.
Η ανάλυση αυτή υπογραμμίζει τις συνέπειες που είχε η αίσθηση ασφάλειας που προέκυπτε από την ένταξη στο ΝΑΤΟ, καθώς, σε τελική ανάλυση, οι στρατιωτικές προετοιμασίες είναι απαραίτητες για τη διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας, και οι διπλωματικές υποδείξεις που προέρχονταν από σημαντικούς Αμερικανούς διπλωμάτες τονίζουν την αναγκαιότητα προσοχής σε τέτοια θέματα.
Η σημερινή πραγματικότητα αναγκάζει την Ουκρανία να επαναστατήσει εναντίον των ψευδαισθήσεων του παρελθόντος και να αναζητήσει νέα στρατηγική κατεύθυνση, διότι η ιστορία δεν έχει τελειώσει.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
