Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας απηύθυνε χαιρετισμό στο συνέδριο «Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος της Μεταπολίτευσης», το οποίο διοργάνωσε στην Ακαδημία Αθηνών το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, σε συνεργασία με το Κέντρο Βυζαντινών, Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γρανάδας και την Εταιρία των Φίλων Κωνσταντίνου και Ιωάννας Τσάτσου.
Αναφερόμενος στον Τσάτσο της Μεταπολίτευσης, ο κ. Τασούλας τόνισε ότι ήταν ένας σεμνός άνθρωπος, λάτρης του Έθνους, της Δημοκρατίας και της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Η συνέχιση του Ελληνισμού αποτυπώνεται στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και στον ύπατο σκοπό της Ιστορίας, όπως τον αναφέρει στο σπουδαίο σύγγραμμά του Πολιτική.
Κατά τον χαιρετισμό του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε: «Πρώτα ήθελα να απευθύνω θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια προς τους συντελεστές αυτού του συνεδρίου, την Ακαδημία Αθηνών, το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, την Εταιρεία Φίλων Ιωάννας και Κωνσταντίνου Τσάτσου και το Κέντρο Βυζαντινών Νεοελληνικών και Κυπριακών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γρανάδας.»
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος πληρούσε απολύτως τον χαρακτηρισμό homo universalis. Ήταν μία πολυσχιδής προσωπικότητα, επιτυχημένη σε όλες τις πτυχές της, και η σεμνότητά του τον καθόριζε, καθώς ποτέ δεν επικαλέστηκε την επιτυχία του.
Μιλώντας για την προσωπικότητά του, ο Πρόεδρος επεσήμανε ότι αν και ο Τσάτσος θεωρούσε ότι αυτή η πολυδιάστατη καριέρα του έβλαψε τις ικανότητές του, η πραγματικότητα τον αποδεικνύει αλλιώς. Κατόρθωσε να τιμάται σήμερα στην Ακαδημία Αθηνών και η φάση της ζωής του κατά τη Μεταπολίτευση να συνεχίζει να εντυπωσιάζει.
Αυτός ο σεμνός και υψιπετής άνθρωπος τίμησε την Ελληνική Δημοκρατία με μία Προεδρία απαράμιλλη. Είχε τη δύναμη και το ήθος να μεταδώσει φως στην ελληνική πολιτική ζωή, παραμένοντας πάντα πιστός στις αρχές του.
Επιπλέον, ο Τσάτσος κατανοούσε τη σημασία της γλώσσας και της πολιτικής κουλτούρας, προσπαθώντας να επιβάλει τη σωστή δημοτική γλώσσα έναντι της κακομεταχείρισης της γλώσσας, η οποία είχε αρχίσει να εμφανίζει ανησυχητικά συμπτώματα εκείνη την εποχή.
Η παρουσία του στην Ακαδημία Αθηνών, τριάντα οχτώ χρόνια μετά τον θάνατό του, αποτελεί απόδειξη ότι το έργο του αναγνωρίστηκε όσο ζούσε. Αυτός ο άνθρωπος άφησε πίσω του παρακαταθήκες και συνεχίζει να εμπνέει με το ήθος και τη σκέψη του.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
