Το γνωρίζατε; Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί ξεκίνησε την καριέρα του στον μακρονισμό από το Υπουργείο Οικολογίας. Το 2015 ήταν υφυπουργός του Νικολά Ιλό, και τότε γίνονταν σημαντικά βήματα για την ανάπτυξη της αιολικής ενέργειας, ενώ το πυρηνικό εργοστάσιο του Fessenheim έκλεισε. Παρά τις εξελίξεις, ο Λεκορνί υιοθέτησε μάλλον διακριτική στάση, αποφεύγοντας να συμμετάσχει στην ποινικοποίηση των οικολογικών αγώνων. Το 2018, ας πούμε, χαρακτήρισε τους καταληψίες της εγκατάστασης διαχείρισης πυρηνικών αποβλήτων Cigéo «εγκληματίες, ανθρώπους που πρόσκεινται στην άκρα Αριστερά και τα αναρχικά κινήματα, οπαδούς της βίας».
Από τότε έχουν κερδηθεί και άλλοι οικολογικοί αγώνες. Οι Γάλλοι έχουν απόλυτη επίγνωση της σχέσης ανάμεσα στην υγεία τους και την καταστροφή του περιβάλλοντος, ακούγοντας τους επιστήμονες που προειδοποιούν για τις επιπτώσεις των εντομοκτόνων στην ανθρώπινη υγεία. Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, το σοκ της πραγματικότητας —καύσωνες, πυρκαγιές, πλημμύρες— φέρνει αποτελέσματα. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του περασμένου Απριλίου, το ένα τρίτο των Γάλλων (ποσοστό αυξημένο κατά 11 μονάδες σε σχέση με το 2005) θεωρούν ότι η κλιματική απορρύθμιση συνιστά σχεδόν άμεσο κίνδυνο και ότι ίσως είναι πολύ αργά για να αλλάξει η τάση.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κερδίζουν έδαφος και οι αρνητές του κλίματος: το ποσοστό των Γάλλων που πιστεύουν ότι η συζήτηση για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής είναι υπερβολική έχει αυξηθεί από 6% σε 14%. Όσο πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, η πολιτική πρόκληση είναι σαφής: τώρα που έγινε η διάγνωση, πώς θα πειστεί ο ασθενής να ακολουθήσει τη θεραπεία.
Αντίθετα από την πεποίθηση ότι η οικολογία είναι τιμωρητική, οι Γάλλοι δεν είναι αντίθετοι στη λήψη μέτρων. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει αυξηθεί το κόστος του κοινωνικού leasing για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και των επιδοτήσεων για την ενεργειακή ανακαίνιση των κτιρίων. Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης είναι να περικοπεί αυτή η στήριξη, αν και έχει αποδειχθεί ότι όσο περισσότερο περιμένουμε να δράσουμε, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το βιομηχανικό, ασφαλιστικό και υγειονομικό κόστος της πράσινης μετάβασης.
Από την άλλη πλευρά, γνωρίζουμε ότι οι Γάλλοι θα δεχθούν μόνο μια κοινωνικά δίκαιη προσπάθεια για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Αυτό σημαίνει ότι οι πιο πλούσιοι, επιχειρήσεις και ιδιώτες, που μολύνουν πολύ περισσότερο από τους φτωχούς, θα χρειαστεί να φορολογηθούν για να χρηματοδοτηθούν οι αναγκαίες επενδύσεις για την πράσινη μετάβαση. Μήπως το ψιθυρίσει κάποιος στον Σεμπαστιάν Λεκορνί;
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
